Wanbetalers kosten veel bedrijven de kop.
De cijfers liegen er niet om. In Nederland gaan meer bedrijven failliet door wanbetalers, dan door calamiteiten als brand. Maar liefst 8 op de 10 ondernemers kregen in 2013 te maken met het faillissement van een afnemer. Toch besteden bedrijven veel meer tijd en geld aan brandpreventie dan aan het tegengaan van wanbetaling.
Arjan Hendriksen laat Theo van Dijk aan het woord om uit te leggen wat je kan doen om het debiteurenrisico te verkleinen. Van Dijk is directeur van N.V. Interpolis Kredietverzekeringen.
In 2013 waren er ruim 12.500 faillissementen. Allemaal het gevolg van wanbetaling?
Nee, dat kan je zo niet stellen. Wat je wel ziet, is dat de financiële problemen van een enkel bedrijf de hele keten kunnen beïnvloeden. Bedrijven hebben nauwelijks nog vet op de botten en stellen betaling uit tot ze zelf door hun afnemers zijn betaald. Dat kan een domino-effect in de hand werken waarbij een bedrijf dat bankroet gaat, anderen in de keten meesleurt. Ik stel ondernemers vaak de vraag: “Wat gebeurt er als uw twee grootste afnemers niet meer kunnen betalen?”. Als dit het einde van het eigen bedrijf betekent dan moet je echt maatregelen nemen.
Kan ik toch zaken doen met debiteuren die minder goed zijn voor hun geld?
Dat kan, maar dan met aangepaste betalingscondities. Als je betalingsproblemen voorziet, kan je ervoor kiezen om alleen te leveren tegen vooruitbetaling. Of je vraagt een bankgarantie of een garantie van de holding als daar sprake van is. Het belangrijkste is dat je onderkent dat wanbetalers een serieuze bedreiging kunnen zijn voor het voortbestaan van je bedrijf. En dat je de wil hebt om maatregelen te nemen en een actief debiteurenbeleid te voeren. Ondernemers zijn vaak te goed van vertrouwen. Of ze laten wanbetalers op hun beloop vanwege de relatie. Er zijn zelfs ondernemers die vorderingen van een paar honderd euro liever afboeken dan dat ze er werk van maken.
Hoe ziet een actief debiteurenbeleid eruit?
Ken je klant, ook financieel. Laat bij twijfel altijd een credit check uitvoeren via je bank, kredietverzekeraar of gespecialiseerd bureau. Controleer ook of degene die bij jou bestelt daartoe bevoegd is. Hanteer leverings- en betalingsvoorwaarden en laat deze door een jurist of door je brancheorganisatie controleren. Laat bij aflevering een bevoegd persoon tekenen voor ontvangst. Liefst met firmastempel erbij. Factureer zo snel mogelijk na levering. Bel nog binnen de betalingstermijn met je afnemer en informeer of de bestelling naar wens is en of er vragen zijn over de factuur. Noem gerust de datum waarvoor je betaald wilt worden en vraag of dit gaat lukken. Pak ook de telefoon als de betalingstermijn is overschreden en vraag naar de reden, dat werkt veel beter dan een e-mail. Spreek duidelijk af wanneer je afnemer alsnog gaat betalen. Dit kan allemaal op een vriendelijke, belangstellende manier. Blijf er bovenop zitten. Als betaling toch uitblijft, stuur je in elk geval een formele ingebrekestelling.
En als dat allemaal niet helpt?
Als je het risico van wanbetaling niet zelf kan of wil dragen, is een kredietverzekering een logische keuze. Dat beperkt niet alleen de schade door wanbetaling, maar zorgt ook voor informatie over debiteuren en neemt je werk uithanden. Kredietverzekeraars geven advies over het wel of niet verstrekken van leverancierskrediet, over leverings- en betalingsvoorwaarden en nemen het incassotraject van je over. Dan hoef je dus niet zelf onaangename gesprekken te voeren of brieven te schrijven. Je kunt je als ondernemer “verschuilen” achter de kredietverzekeraar die eist dat de vordering op enig moment aan de verzekeraar wordt overgedragen. En gaat je afnemer failliet, dan is jouw schade gedekt. Waarom wel een brandverzekering en geen kredietverzekering? Zeker in deze tijd.
Bron: Arjan Hendriksen (Interpolis).
