Prikkel bewindvoerders om mensen daadwerkelijk uit schulden te helpen

De Tweede Kamer praat vandaag over armoede. Tijd om te kijken naar de rol van de bewindvoerder, betoogt de Rotterdamse wethouder Michiel Grauss.

In onze stad staan 4.700 Rotterdammers onder bewind vanwege problematische schulden. Nog eens 60 duizend huishoudens lopen het risico op grote geldproblemen. De gemeente betaalt ‘het loon’ van de bewindvoerders van deze 4.700 mensen vanuit de ­bijzondere bijstand. De kosten voor bewindvoering zijn de afgelopen vier jaar gestegen van 3 miljoen euro naar 11 miljoen. Een logische conclusie is dat er gezien deze stijging dus ook steeds meer Rotterdammers uit de schulden raken. Het tegendeel is waar. Velen zitten na jaren nog steeds of nog dieper in de schulden.

Toegenomen schuld

De rechtbank geeft een bewindvoerder de opdracht om het inkomen van een cliënt te beheren en de vaste lasten te betalen. Voor mensen die al jarenlang aan het overleven zijn en het financiële overzicht volledig kwijt zijn, komt er dan weer hoop. Ze denken dat ze dankzij hun bewindvoerder uit de schulden ­komen en weer een zelfstandige toekomst tegemoet gaan. Maar wat blijkt: na jaren zitten ze vaak alleen maar dieper in de financiële problemen. En door hun afhankelijke, kwetsbare positie durven ze bij de rechtbank geen klacht in te dienen over hun bewindvoerder.

Als iemand al tien jaar onder bewind staat en zijn schuld is alleen maar toegenomen in plaats van afgenomen, gaat er iets goed fout. Helaas spreek ik te vaak Rotterdammers waarbij dit het geval is. Dat maakt mij boos.

Prikkel

Rotterdammers moeten niet onnodig lang op een houtje bijten. Maar helaas is er geen wet die bewindvoerders verplicht om met de schulden van hun cliënt aan de slag te gaan. Ik ben blij met al diegenen die goed werk verrichten en mensen weer uit de armoede helpen. Helaas voelen niet alle bewindvoerders de prikkel om daadwerkelijk iets aan de schulden te doen. Dat is voor mij onacceptabel. Ik vind dat gemeenten de ­regie moeten krijgen op de kwaliteit van bewindvoerders, zodat we in staat zijn om het kaf van het koren te scheiden.

Om ervoor te zorgen dat Rotterdammers met problematische geldproblemen optimaal geholpen worden, heb ik dit voorjaar een samenwerkingsconvenant opgesteld met bewindvoerderskantoren. Daarin hebben we afgesproken dat bewindvoerders binnen zes maanden tot een jaar aan de slag gaan met de schulden van hun cliënt. En dat we nauwer samenwerken en vaker informatie en kennis uitwisselen.

Geldkraan dicht

Van de 180 kantoren die we hebben benaderd, hebben 66 het convenant ondertekend. Zij bedienen daarmee 75 procent van de Rotterdammers die onder bewind staan vanwege schulden. Voor die ondertekenaars betaal ik zonder bezwaar de maandelijkse vergoeding.

Maar voor bewindvoerders die het convenant niet willen ondertekenen of niet binnen een jaar aan de slag gaan met het aanpakken van schulden, wil ik de geldkraan dichtdraaien.

Natuurlijk besef ik dat dat nu niet mag. Daarom is mijn appèl aan het Rijk: zorg dat er een wettelijke prikkel komt voor bewindvoerders om stappen te zetten om problematische schulden van hun cliënten op te lossen en geef gemeenten daarbij de regie. Zodat mensen niet onnodig lang op een houtje hoeven te bijten en binnen een paar jaar weer een zelfstandige toekomst tegemoet gaan.

_{Michiel Grauss is wethouder ­Armoedebestrijding en schuldenaanpak in Rotterdam.}

Bron: De Volkskrant